Forty-four

... po prostu nikt nie będzie mi dyktować kiedy mam dzielić się swoimi przeżyciami na blogu.

Aj, to był ciężki czas. Wena przybywała, to znikała, aż w końcu udało mi się połączyć wszystkie myśli w jedną całość.
Teraz tylko jedno: egzamin licencjacki. To mój stan umysłu.

A wakacje? Czuję jakby przeleciały mi przez palce. Aczkolwiek ostatnio zgadzam się ze słowami Łukasza: wakacje w tym okresie mamy ciągle, z małą przerwą na sesje egzaminacyjne i pracę. Taka prawda.
Życie studenckie wciąga, choć tak naprawdę co może kryć się pod tym terminem? Nie powiem, że się nie uczę, bo akurat to lubię... ale z drugiej strony mogłabym siedzieć na łące i patrzeć w niebieskie niebo, nie mając nic na głowie.

Zostać włóczykijem? Mogłabym. Ale kobiecie nie przystoi.
Włóczykijową? Już jestem. Chociaż to przeczy samo sobie - włóczykij nigdy nie miał kobiety.

Jestem kochana. I będę. Wiem.